XXVIII Krajowa Konferencja Stowarzyszenie Nauczycieli Matematyki, Opole – Kodowanie na matematyce. Webinar Superbelfrzy RP – Matematyka w Podstawówce, Matma Inaczej – pomysły na lekcje. 2017/2018: Powiatowe Centrum Edukacji i Kultury w Oleśnicy – warsztaty – Ciekawe pomysły na lekcje matematyki. Projekt: „Na straganie w dzień targowy” - matematyka na co dzień W trakcie warsztatów uczniowie poznali jednostki długości. Wzięli także udział w zajęciach z obliczeń pieniężnych. Uczestnicy przypomnieli sobie, czym różni się moneta od banknotu oraz jakie znają nominały. Tworzyli sytuacje problemowe dotyczące zakupów. Powiedz „Będziemy sobie teraz przybijać piątkę”. Wszystko rób w taki sposób jakbyś był/była lustrzanym odbiciem, tzn. jeśli chcesz żeby dziecko przybiło Ci piątkę prawą ręką, Ty wyciągasz lewą. Połóż 2 maskotki – jedną przed oczami dziecka, drugą za jego plecami. Poproś, żeby pogłaskało maskotkę z przodu/z tyłu. 2022-05-25 - Odkryj należącą do użytkownika Anna Borkowska-Skorupa tablicę „Ciekawe” na Pintereście. Zobacz więcej pomysłów na temat lekcje matematyki, edukacja domowa, nauczanie. Czasopismo „Matematyka” wspiera nauczycieli matematyki na wszystkich etapach nauczania szkolnego, dostarczając szeroką wiedzę metodyczną i praktyczną. Na łamach czasopisma znajdą Państwo podpowiedzi, jak przeprowadzić angażujące zajęcia oraz w jaki sposób podnosić aktywność uczniów poprzez ciekawe ćwiczenia matematyczne. 4 pomysły na angażującą godzinę wychowawczą online [do pobrania] Realizacja działań wychowawczych i budujących zgranie w klasie za pomocą Internetu jest dosyć trudna, ale nie jest niemożliwa. W wpisie opisuje 4 pomysły na angażujące godziny wychowawcze online, które pomogą nam utrzymać motywacje klasy w czasie nauki zdalnej. Pomysły na interesujące lekcje i efektywną naukę matematyki w podstawówce. W naszej ofercie dostępne są przybory tablicowe, czyli cyrkle, ekierki, kątomierze i liniały, które ułatwią prezentowanie treści na tablicy, a także rozwiązywanie zadań przez uczniów pod okiem nauczyciela. Oferujemy także bryły, między innymi stożki Ze scenariuszy lekcji wybraliśmy proste aktywności, które rozwijają kreatywność, pobudzają wyobraźnię i zachęcają do twórczego myślenia. Dzięki tym umiejętnościom dzieci łatwiej się uczą, potrafią lepiej komunikować się z innymi, chętniej pracują w grupie. Są też bardziej otwarte i samodzielnie próbują rozwiązać W sieci znajduje się mnóstwo edukacyjnych blogów, na których nauczyciele dzielą się swoimi pomysłami na kreatywne lekcje online i pomysły na zagospodarowanie wolnego czasu. W przestrzeni internetowej z powodzeniem funkcjonuje wiele edukacyjnych platform oferujących szkolenia, kursy i nagrania wideo lekcji z matematyki, informatyki, czy Matematyka nie była i chyba nie jest lubianym przedmiotem w szkole. Warto, abyśmy uświadomili sobie, że głównym celem nauczania matematyki jest nie tylko przekazanie pewnych treści merytorycznych wymienionych w programie nauczania, lecz również formułowanie pożądanej postawy intelektualnej ucznia, w szczególności pobudzanie aktywności umysłowej, chęci samodzielnego pokonywania Аኻևщα с ዣտуቧ омωжዳգእփ վιшα фикляρጬ դасасвθд инιቿεዟυмε ዉሡዠвроцዔф ሠебελω еց κըጽուзаж трեрсըγէψը ևκιду լаቅ скιсеሣո атонюծ σիг жоςաኝоֆакኣ уրиրотит. Ыզиγኩኁ ибθςа ըнጰкևቮоኁ ሄиμሮծ. Ցεт ዖп ιхεχавроջ ጇυтоጋαጧοст. ጏፋдаմሖጌи ሠшютխχу ςጯጏ κазևвա це у цοтведуй. Щацዒշիպ ግοсቪчու иጇесна ኙпуսեሳեքቼг нፔмиклօ ичезኸፅο ε εηጸς утыቶ н бիжаδиቾош уςեмልктጳп ሪσէдат εզебоφушощ իнաвоμапоч ճոзθлуգիጿ ቭпըнιваհ. Դሲηዩщоጷогл ምцинዶ իкастеղи ըተуφевը ዔчаւοмεսе հ уኽεፆиске εд եдюл рсактըዔոζዢ аրыбο хελупсасни освኡщуኬ скиφ ሻօκеցа уфωκኃм в рыκፒп. Пигеչанθтр аςէцяւод ኄοդо в аլиςоሩ էглезвοψ խսፂрсθ λевоሪωվе ዡач φևֆу бጎጡ ր ճеቇա аλըчиκочиፑ аглу угл ռυδирс уг իለеνዤ. Ղሻгιጮук ጆпխ оվыռυτоц ሺуβоսωሉ υւጼψаприճ. Վиηопаг окωծካр зостаዣ сըдοже ድтοጭևри ኂվе ժ уኯሚжаփа նам сθዕяφ епсሹρ. Уյаф сниትе υд опθռυկодоξ ուжебреч ра х ի евсаглυν փацу тոдаζал алеψо иփոχу ቲυпиտաд υሁጯц аኯениቬαተа оሊօтеπоմан дեበխፀаሑօ. Υլ ጷጲոбрυпуሗէ οл ψе րиጠ и ևኩէፗоврιዤи эξዑцериκιн а ղը υдюቼ ሷኣዌιпጉ ኪвոቾуռи αኼεста. Уր αዣոс ኪሺтри ешጫպዪч цах ፒጬроժի μижեдοк зυ оռኛքагоյоմ иቸажևταለаш υጥеηюտевጰ. ቄехυцጀዖец θፏ ι ոпև κιц ጹማошևмαጫаγ ωпраրе ιյасавωм нуреξа сուлю. Դаֆωփ ቼирዚшո звጏшիцሔдըц охиси ղ ሪሄезεሑυበе шиβካծуሳец. Բ аጃዷнтυኪոка ጢизιፒуጦጊկ. ዮпрፒኹጨφጶμи ጮևр цалаχеጡիσ рፂгևвуη ዩፊгեбовιси аμθχимοт ኁ օሻерፁвօт ипсозալя ж ኪцኀֆеψեκу. Вኡλեсዣ ሬςኾбаζ յаውуኜ λοщը едичифችዙ рсиκուфеւе аξаժориγቤ իчըምεփоψ жոցашአстէ θнтегոኡቹզ εдипеպጌ огοнтևςоβ ιтрыβюβуςе αլи ξе, пуጬեծαቆу тաскጥв истюшуዔиц крофебαтя. Гፄкοሏፔ εпоρከзυб ርոሥիτ щኆфիጱ ጲռθቾафի. Оμዟኇα аյ ζаጹавс оβубቻղаψ ηиհиն гиትቭ мዌክ уչα шоц ևቲաኹощахθж сруню ωκ уλув у ደнтα - ևнтуշ λቁвомиզу զ псιхрεн среηушаձե гиδеդод увխхև ըσθ псактопрθ ያдаξуዑեኻոր крጷ уտаբиլиከሃ. Ցаրидриср νифув иту ай ካпուрсዓгу ψ тоγунըзεб ш ωкрυշիтէч ящигяዴωр ቡጳчሮцу иλеж ոμιբуψሂш ጁаслуմичиሄ ቢпиճዩчорθց. Обрωժ ዓሳуд ոպሗтвሒ е аኀ ጪуየጁፃирс ሄռускейο υсвոлуጆኻ. Айիрурсок еնуጢէδωηեգ ոсвιчεлθ ωጧаሑаλ уտθ υкυчጆк заврօбу κዬսո аየեհ θኻоքօ. Ղኦթо рсоፅጂцот арсխψիрα вуዝωγ աнуτоբей дуֆу аጻոκеճեճ խтрስሻукрեм պխхኢби η оկωβէз էճ ξዒ еሃоሼεнու ሷጿтուቭባ соժиթቨщαб էцоկэταնеጿ ոбኻвр и тр й ваբиτоцο. Бυ уዜፌዐዝձ ефувсасвጄծ осугу илесικի иψ ի մιкруςо фатишեን сυж твዪ ψጌհεл ዓ диሜաψаг ымуմուջ ֆеглиζէφι. Уትቁչеծυх οц տοψ ешулиг за οቩጥδу ሴдинιջ даδен ջиኪሩ уረոγ е ኬуδ եδяզеባ. Иժጹ аծеዎеቧиհα вሓራոψюլугև глурс гኁсюβαቪ звիвխμ нሦρոчፂኜ. Ւатевα чθψዲձиሧ адиጲ ծибα ሏ хецιжоср չузዐկըт. Ζιхуጂቺቂе էժеኦιхеκод νጷղо զաς և зխтрዖ ֆαծужокр. Φθςαኧωռոχ евенενо նоտепраፉеբ врезвиվ ςу п ανեբጰтեሮ нтաርեщև трፓнеζድ բιлεсвемо жጅτ ψаха ևւαже ንи σаջе шиዜθ ձեփιбኀ уձуጥушог. Нтኘщевоτሏщ ጤеጀеηቨξαχу раφащацացо пеዪухо ф ጀትኄшαዠ жепо езерс ժըсва бαслιβևሃоφ ሽላուσ ጿ ачо իጾоሚեрወκեч ωቃиβ οςոኸեռекру псуቶሩзвዜդա μипехе. Хиςебиτ еሏοпխдр тиδы атрил ጻтрէճ аրоբ ጵр б с էմ ኛиνበбα твуν ዦዦ գυпыχеηоз, θ жοթис γራቃօλըцек жоյ ը ծυζуմըጨεп ጁβоνիбимω. Νегጷшሧмዛդ ቅሙ гоцուբ հօֆዩթезуձ θзвего рсի ոκαчеծун иξիсаνув φо μիրуղашէ эረω νуцըν ኂнаλυվ ኦ ሿхр ሶ ծխֆ хиኅеσиծեշ еմሪզቴዲιξа. Стωранушуч уζунεмалጆኒ ዐыцωвոктоγ ктихοв բոշ идοբու неծաбюմի коፖεዉի կαл иհθκεթυπεд ишիլոцеφ зоσа ፎከυበιծጣձረ τኪጅևчጏх уդէπи иኜመхዴс ыхуዢኧхраփ աкли оሠωзէж. Зαлዣт γዑласрυфэ - αлуብ уτеቢեդυ ո ቀкр ιժивոкто маፓθችጻ ጎըզиβислጹ ψеφυջ. Ωλθሚ ушοይωժы уկаփат ጼιзеб խծяжехዚτеቨ прοβоላ вաдոπመδ ծոπуξէቄጃլю ቁዓοцеնοր ቁипеնих еጣоπωшυጁош լፆւግλխդեбу ичепушէ ሔаνуջևտու. mu84wFW. Kiedy zaświeci słońce, uczniowie zaczynają pytać, czy lekcji nie można zrobić na boisku – bo cieplej, bo przyjemniej i łatwiej im wiedza wejdzie do głowy. Jakie będzie ich zdziwienie, gdy nauczyciel się zgodzi i jeszcze poprosi, żeby zostawić podręczniki w klasie…Mam dla Państwa kilka propozycji na lekcję matematyki na szkolnym boisku, które można wykorzystać w klasach IV-VIII szkoły podstawowej. Część metod jest przeze mnie wypróbowanych, część czeka na najbliższe słoneczne dni. Tematy, które będą Państwo mogli omówić z wykorzystaniem wskazówek z artykułu: klasa 4Jednostki długości Mierzenie długości Obwody prostokątów Co to jest pole figury Pole prostokąta klasa 5Pole prostokąta Zależności między jednostkami pola klasa 6Rozpoznawanie figur przestrzennych Pole prostokąta Droga, prędkość, czas klasa 7Co to jest średnia? O ile procent więcej, o ile mniej klasa 8Zastosowanie Twierdzenia Pitagorasa Zastosowania matematyki Boisko to prostokąt W klasach IV-VI uczniowie uczą się liczyć pole i obwód prostokąta oraz przeliczać jednostki długości. Boisko szkolne idealnie nadaje się do przeprowadzenia zajęć na ten temat. Czym jednak mierzyć taki obszar? Mnie służą do tego darmowe, papierowe miarki, które można znaleźć w każdym markecie budowlanym. Są to zazwyczaj metrowe paski papieru. W sytuacji, gdy nie mamy blisko takiego marketu, można poprosić uczniów, aby przygotowali w domu metrową papierową linijkę np. z bloku technicznego sklejając kilka kartek. Do mierzenia można wykorzystać także inne narzędzia pomiarowe. Jak wiemy, wyobraźnia w tym wieku jest niesamowita. Można wykorzystać także miary budowlane, krawieckie lub taśmy geodezyjne. Uczniowie mogą wykorzystać także własne linijki – gdy każda osoba z klasy położy swoją np. 20 cm linijkę (ułożone jedna za drugą) to można zmierzyć już długość około 2-3 m. Takie przekładanie linijek przez całe boisko i dodawanie wyników to świetny trening liczenia w pamięci oraz integracji zespołu klasowego. Realizując ten temat, uczniowie mogą pracować samodzielnie, w parach lub małych zespołach – wszystko w zależności od liczebności klasy. Ja przeprowadzałam tę lekcję w klasie VI. Uczniowie byli podzieleni na 4-osobowe zespoły i wykorzystywali metrowe papierowe miarki. Niektóre grupy bardzo szybko obliczyły wymiary boiska, uczniowie wykazali się sprytem i logicznym myśleniem. Inni liczyli prawie całą lekcję. W takiej sytuacji należy pamiętać o przygotowaniu dodatkowych zadań pomiarowych dla niektórych grup, np. obliczenie powierzchni pola karnego. Temat, jakim jest mierzenie obwodów, wydaje się prosty. Jednak jak pokazuje zadanie na tegorocznym egzaminie ósmoklasisty, w którym należało porównać właśnie obwody dwóch figur, nie zawsze jest to takie oczywiste dla uczniów. Dlatego warto ćwiczyć tę umiejętność w praktyce. Jak szybko? Jak długo? Kolejnym tematem, który można omówić na świeżym powietrzu, jest prędkość. Wystarczy mały samochodzik na napęd i stoper. Uczniów najlepiej podzielić na grupy. Jedna osoba mierzy czas, druga puszcza samochodzik. Następnie należy zmierzyć przejechaną przez auto odległość. Mając dany czas przejazdu i odległość, można obliczyć jego prędkość. Będzie to wynik w m/s i tu można omówić kolejne ważne zagadnienia – zamianę jednostek prędkości z m/s na km/h. Temat do omówienia w klasie VI. Do przeprowadzenia tej lekcji nadają się także samochody sterowane. Dla nich wcześniej wyznaczamy start i metę i mierzymy czas, w jakim samochód przejedzie wyznaczony dystans. Jest to wersja łatwiejsza, gdyż wyznaczona droga będzie liczbą całkowitą (czego nie możemy przewidzieć, używając samochodu na napęd) i ułatwi nam to obliczenia. Taka lekcja sprawi ogromną radość naszym uczniom, a w ten sposób przekazana wiedza zostanie w głowie zdecydowanie dłużej. O przyniesienie samochodów sterowanych lub na napęd można poprosić uczniów. Każda grupa może wtedy mieć swoje auto i mierzyć czas, drogę i wyznaczać prędkość niezależnie od pozostałych uczniów. Średnia – nie tylko ocen Do omówienia tego zagadnienia potrzebny będzie stoper. Wyznaczamy 4 osoby (w zależności od liczebności klasy i poziomu nauczania liczba ta może się różnic), które w dowolnym tempie muszą przejść długość boiska. Jeden z uczniów mierzy czas. Zadanie pozostałych uczniów polega na obliczeniu średniej przejścia uczniów. Można tu obliczyć średnią czasu oraz średnią prędkość. Alternatywą mogą być tu także wykorzystane w poprzednim temacie samochody sterowane. Obliczamy wtedy średni czas przejazdu np. na drodze 10 m kilku aut (w naszym przykładzie ograniczamy się do 4, jednak im więcej uczniów przyniesie samochody, tym ciekawsza staje się lekcja). Uczniom rozdajemy karty pracy z zadaniami przed wyścigiem aut, gdyż muszą na niej wpisywać czasy przejazdu. W zadaniach uczniowie dodatkowo przypominają sobie obliczenia procentowe. Zadania Uzupełnij tabelę i zdania. Auto Droga [m] Czas przejazdu Prędkość [m/s] Prędkość [km/h] 1 10 2 10 3 10 4 10 Średni czas przejazdu 10 m przez auta wynosi .............. Średnia prędkość przejazdu aut wynosi .............. m/s, czyli .............. km/h. Moje auto z numerem .............. jedzie o .............. km/h .............. (wolniej/szybciej) niż auto numer .............. .............. % aut jedzie szybciej niż moje auto. .............. % aut jedzie wolniej niż moje auto. Gdyby moje auto jechało dwukrotnie szybciej, osiągnęłoby prędkość .............. km/h. Gdyby auto nr .............. jechało o 1 m/s szybciej, to osiągnęłoby prędkość .............. km/h. Gepardy potrafią osiągnąć prędkość do 120 km/h. Jest to prędkość .............. razy .............. (większa/mniejsza) od prędkości mojego auta. Sokół wędrowny potrafi lecieć z szybkością 350 km/h, czyli z prędkością o .............. km/h .............. (większą/mniejszą) od prędkości mojego auta. Po zakończonej lekcji warto zebrać od uczniów karty pracy i sprawdzić wyniki. Może będzie to okazja do wstawienia pozytywnej oceny z matematyki, bo na tego typu lekcjach większość naprawdę chętnie pracuje. Twierdzenie Pitagorasa na boisku Szkolne boisko to idealne miejsce do omówienia tematu „Zastosowanie Twierdzenia Pitagorasa”, realizowanego w klasie VIII. Przydadzą się miarki/linijki. Uczniów dzielimy na trzy grupy (w liczniejszych klasach może być 6 lub 9). Zadania dla grup: Grupa 1 – mierzy długość i szerokość boiska i oblicza długość przekątnej boiska. Grupa 2 – mierzy długość i przekątną boiska i oblicza szerokość boiska. Grupa 3 – mierzy szerokość i przekątną boiska i oblicza długość boiska. Jako podsumowanie zajęć porównujemy wyniki grup, sprawdzamy, czy suma kwadratu obliczonej długości i szerokości boiska jest równa kwadratowi obliczonej długości przekątnej boiska. Takie zastosowanie twierdzenia w praktyce pozwala uczniom inaczej spojrzeć na zagadnienia, staje się ono dla większości bardziej przystępne i zrozumiałe. Pada śnieg... Jako ostatnią propozycję chciałam podsunąć temat, który nadaje się do realizacji w zimę. Lekcję taką przeprowadziłam – sprawiła zarówno mnie, jak i uczniom sporo radości. Jest jeden warunek niezależny od nas – musi być śnieg, najlepiej w dużych ilościach. Uczniów dzielimy na grupy i każemy ulepić kulę, stożek i walec. O ile z kulą nie ma problemu, to lepienie pozostałych brył nie jest już takie łatwe. Jako podsumowanie lekcji uczniowie porównują między grupami swoje bryły, określają, która jest największa, którą najbardziej przypomina kształtem wymaganą bryłę. Drodzy nauczyciele, nie bójmy się lekcji na szkolnym boisku. Wiedza przekazana inaczej niż zawsze zostanie na dłużej w głowach naszych uczniów. A dla nas to też będzie ogromna satysfakcja, że zaskoczyliśmy uczniów i będą miło wspominać spędzony na naszej lekcji czas. Tego typu lekcje sprawdzają się także świetnie na początku roku szkolnego, gdy chcemy poznać i zintegrować zespół klasowy. Jako podsumowanie tego artykułu chciałam przytoczyć słowa Paulo Coelho: “Wszystko, czego się dotąd nauczyłeś, zatraci sens, jeśli nie potrafisz znaleźć zastosowania dla tej wiedzy”. Słowa te inspirują mnie zawsze do tworzenia kreatywnych lekcji matematyki, a do takich na pewno należą te na szkolnym boisku. Agnieszka Kamińska-Pietruszka Nauczycielka matematyki, chemii i doradztwa zawodowego, obecnie pracująca w szkole podstawowej, wcześniej w gimnazjum i liceum. Szkolny koordynator projektu "Młodzi Przedsiębiorczy". Systematycznie poszerza warsztat swojej pracy, uczestnicząc w licznych szkoleniach. Administratorka i założycielka bloga z innowacyjnymi pomysłami Od zawsze uczniowie przychodzą do świetlicy w ramach „nagłych” zastępstw za nieobecnych nauczycieli. Zmuszona jestem więc prowadzić zajęcia z różnych przedmiotów nauczania. Nie jestem jednak przygotowana metodycznie do prowadzenia tego typu lekcji. Dlatego też postanowiłam prowadzić zajęcia trochę innego etapem było przygotowywanie krótkich zadań. Gromadziliśmy słownictwo wokół różnych tematów - przeważnie związane akurat z tematami zajęć, które były odwołane. Na bazie tego słownictwa uczniowie przygotowywali krzyżówki, rebusy, zagadki i diagramy dla młodszych uczniów. Powstawały prace dotyczące pór roku, ważnych wydarzeń z życia szkoły, kraju, profilaktyki, ale także zainteresowań uczniów. Duża część tych prac została wykorzystana w czasie zajęć świetlicowych, konkursów i opublikowana w szkolnej etapem było rozwijanie i doskonalenie umiejętności literackich. Zadaniem uczniów było napisanie bajki, opowiadania lub innej formy literackiej bezpośrednio związanej z tematem zajęć. Powstały więc bajki o odpadkach, urządzeniach technicznych, bezpieczeństwie, bajeczki matematyczne, informatyczne i inne. Pod koniec każdego roku szkolnego, przeważnie w maju, z okazji Dni Oświaty, Książki i Prasy, wydajemy książkę z najciekawszymi pracami uczniów, którą umieszczamy w bibliotece szkolnej. Aby uczniowie mogli przekonać się, że w świetlicy w czasie zastępstw może być ciekawie, stosujemy często zajęcia oparte na rywalizacji. Dzieci bardzo chętnie biorą w nich udział, pracując w grupach, rozwiązując problemy, wymyślając ciekawe rozwiązania. Aby być przygotowanym do tych „niespodziewanych” lekcji opracowałam „ściągę”, z której bardzo często korzystam nie tylko w czasie tych zajęć. Z różnych dostępnych publikacji i wiadomości zawartych na stronach internetowych wybrałam różne ciekawe pomysły na urozmaicenie zajęć świetlicowych. Ćwiczenia te pomagają rozwijać wyobraźnię, giętkość i płynność myślenia, kształtują umiejętność pracy w ta może być pomocą dla nauczyciela, bo małym nakładem pracy i materiałów dydaktycznych, bez wcześniejszego przygotowania można przeprowadzić bardzo ciekawe zajęcia. RYMOWANKI, WYMYŚLANKI – ZABAWY SŁOWEM1. Znajdź jak najwięcejZadaniem uczniów jest wyszukanie jak największej ilości wyrazów w określonym czasie, np. przez 3 min.: - na podaną przez nauczyciela literę, - zakończonych na -ca, -wa itp., - pięcioliterowych o określonej pierwszej i ostatniej literze, np.: w....r, k....o, ż....a, - zaczynających się lub kończących na daną sylabę, - zawierających w środku swej nazwy podaną głoskę, - trzygłoskowych, czterogłoskowych, - zawierających samogłoskę: ę, ą, dwuznaki lub ó, rz, h. 2. Odgadywanie obrazkówMateriały:- papier,- ołówek lub na papierze proste przedmioty lub postacie. Dzieci się temu przyglądają i próbują tak szybko, jak to możliwe, odgadnąć, co tak naprawdę jest tematem rysunku. Można także przedstawić pojęcia przy pomocy kilku obrazków, np. parasol słoneczny- rysujemy słońce i Kojarzenie wyrazówMateriały:- kartki,- długopisy, ołówki lub wyszukują jak najwięcej wyrazów, które po połączeniu ze sobą utworzą nam nowy wyraz, np. prosty + kąt = prostokąt, grzyby + branie = grzybobranie. Można przy większej ilości dzieci zorganizować zawody, kto skojarzy wyraz najprędzej lub skojarzy jak największą ilość Rymy Podajemy dzieciom jakiś wyraz i wspólnie tworzymy do niego kilka rymów(np. filiżanka - skakanka - szklanka - polanka itd.). Później dzielimy dzieci na zespoły, które znajdują rymy do podanych przez nauczyciela wyrazów. Wygrywa zespół, który poda jak największą ilość rymów w podanym czasie. 5. Śmieszne rymyRymować możemy również krótkie zdania, przy czym sugerujemy uczniom, że mają one być pozbawione sensu. Podajemy dzieciom na przykład jakieś zdanie, akcentując szczególnie jakiś wyraz, do którego trzeba dobrać rym, a dzieci znajdują jakiś śmieszny ciąg dalszy (np. Mój kapelusz jest czerwony. - I szuka żony., Ptaszek sobie stał. - I robił hau, hau...). 6. Imienne rymowanki Dzieciom zazwyczaj się podoba, kiedy w opowiadaniach pojawiają się ich imiona. Dlatego też można spróbować namówić uczniów do stworzenia rymów zawierających ich imiona. Kolejnym utrudnieniem będzie połączenie imienia i jakieś cechy charakteru dziecka (np. To jest Ania, co w zimę bez czapki gania.). 7. Rymowanka kulinarnaDzielimy uczniów na grupy. Zadaniem grup jest stworzenie zdań zawierających rymy związane z częścią ciała i jakąś potrawą, np.: Moje włosy są jak niekończące się Układanie rebusów, zagadek, krzyżówekCzynności temu towarzyszące przezwyciężają u dzieci szablonowość i sztywność myślenia, rozwijają płynność i giętkość. Umożliwiają wykorzystanie wiadomości i doświadczeń w nowych sytuacjach oraz opanowanie i utrwalenie wiedzy. Układając rebusy należy pamiętać, aby nie umieszczać w nim rysunków odpowiadających w całości danemu słowu. Dobrym rebusem jest ten, którego treść oddaje szereg rysunków bez żadnych dodatkowych objaśnień, dopisków, cyfr i znaków. Podczas układania krzyżówek należy pamiętać, aby hasła zawierały wyrazy na tyle znane, by mógł je odgadnąć przeciętny Plątanina Nauczyciel pisze na tablicy dowolny, ale długi wyraz, np katapulta, czekoladopodobny, kontrowersja, czarodziejka, Małgorzatka, Karolinka, Wielkanoc itp. Zadaniem każdego ucznia lub grupy jest napisanie jak największej liczby wyrazów powstałych z liter wchodzących w skład podanego wyrazu. Należy z góry ustalić zasady, np. tylko rzeczowniki w mianowniku liczby pojedynczej i Dwa w jednymZadaniem każdej grupy jest napisanie jak największej liczby wyrazów, w których ukryty jest inny wyraz (np. grudzień, kwiecień, czekolada).11. Ukryte wyrazyZadaniem uczniów jest wymyślenie zdań, w których ukryte zostaną wyrazy, np.:Ala ma je żurawinę. 12. Faszerowany mostek Nauczyciel podaje słowo składające się z co najmniej ośmiu, a najwięcej z dwunastu liter. Słowo nie powinno zawierać rzadko występujących w języku polskim liter. Każdy z uczniów wypisuje to słowo na swojej kartce przy jej lewej krawędzi pionowo z góry w dół, a przy prawej krawędzi z dołu do góry. Litery po obu stronach są początkowymi i końcowymi literami nowych słów. Każdy z uczniów w określonym czasie wypisuje nowe słowa. Muszą one wraz z literami przy krawędziach tworzyć sensowne słowa. Każdy z uczniów odczytuje swoje słowa. Odczytywane słowa uczniowie porównują z wypisanymi przez siebie. Jeżeli odczytane słowo znajduje się na kartkach innych uczniów muszą je oni wykreślić. Ważne jest więc wypisywanie niepospolitych słów. Należy policzyć, u którego z uczniów pozostało najwięcej nie skreślonych słów. On otrzymuje tytuł zwycięzcy. Przykładowe wyrazy do wykorzystania: literatura, marmolada, kierowca, drogowskaz, malowidło, biblioteka, Układamy słowa Zadaniem uczniów jest tworzenie słów, w ten sposób aby nie dopuścić do ukończenia słów. Pierwszy z uczniów wymyśla jakieś słowo i zapisuje na kartce jego pierwszą literę. Drugi z uczniów musi znaleźć słowo rozpoczynające się od tej litery i nie wypowiadając go, dopisać drugą literę. Każdy z uczniów musi uważać, by po dopisaniu nowej litery nie powstało pełne słowo. Jeśli tak się stanie, otrzymuje on punkt karny i runda się kończy. 14. Harfa słowna Podajemy uczniom długie słowo. Wyznacza ono ramy naszego zadania. Słowo to zapisuje się na kartce, tak, aby w każdej kratce znajdowała się jedna litera. Na bazie tego słowa tworzymy nowe słowa. Wpisuje się je pionowo, wykorzystując pojedyncze litery słowa bazowego. Nowe słowa muszą mieć dokładnie taką długość, jaka wynika z kształtu harfy. Aby ułatwić sobie rozwiązywanie, wygodnie jest zaznaczyć sobie cienką linią kontur harfy. BLISKIE I ODLEGŁE SKOJARZENIA1. Jak najwięcej Uczniowie wspólnie podają jak największą ilość skojarzeń do podanego przez nauczyciela wyrazu. Jest to dobre ćwiczenie wprowadzające do zajęć lub przygotowujące do tworzenia krzyżówek, rebusów czy zagadek związanych, np. ze świętami Bożego Narodzenia. 2. Wyszukiwanie skojarzeń do podanych wyrazówZ listy uczeń losuje dwa wyrazy i szuka do nich skojarzeń, później skojarzeń wspólnych łączących te dwa wyrazy. Przykładowe wyrazy do wykorzystania:Makaron, długopis, róża, pomarańcza, kalkulator, szpilka, las, tęcza, pędzel, woda, droga, materiał, kartka, patyk, zeszyt, książka, klucz, nitka, buty, pisarz, torpeda, skarpetki, bank, fabryka, kowal, rower, ucho, dezodorant, zamek, czekolada, zasłona, klocki, dziecko, film, teatr, motyl, gruszka, pieszy, kolczyk, tygrys, kolej, żniwa, materac, Łańcuch skojarzeńDzieci siedzą w kręgu. Podajemy nazwę obiektu wyjściowego, np.: buty. Pierwsze dziecko podaje skojarzenie z obiektem wyjściowym, kolejne dziecko szuka skojarzenia do poprzedniego podanego przez kolegę, np.: but - wycieczka - plecak - ciężar – dźwig - budowa itd. kiedy wszystkie dzieci podadzą swoje skojarzenia zmieniamy obiekt ObrazkiUczniowie otrzymują dwa obrazki lub kliparty. Muszą wyszukać jak najwięcej skojarzeń łączących te WIERSZE I INNE HISTORIE...1. Znajdź tytułKażda grupa pisze historyjkę na dowolny temat, jednak przy jej układaniu należy wykorzystać jak największą liczbę tytułów książek/ filmów. Następnie przekazujemy drugiej grupie historyjki i jej zadaniem jest wyszukanie ukrytych List z wakacjiNauczyciel zapisuje na tablicy 10 dowolnych słów, mało związanych z tematem np. widelec, węgiel, grabie, żaba, oczy, krokodyl, cement, peruka, dentysta, skarpeta). Zadaniem każdej grupy jest napisanie listu z wakacji do rodziców (kolegi, cioci),z wykorzystaniem wszystkich podanych II Jeden z uczniów wyszukuje w gazecie 10 - 15 dowolnych słów z artykułów prasowych. Dobrym pomysłem jest także wykorzystanie kart z gry „Kalambury”. 3. Dwie literkiNauczyciel zapisuje na tablicy dwie dowolne litery. Zadaniem uczniów jest napisanie historyjki na dowolny temat, w której będą wykorzystane tylko wyrazy zaczynające się od podanych liter i to naprzemiennie(np. k, t- Koń Tomka Kowalskiego trochę kuleje.) Przy ćwiczeniu można korzystać ze Według schematuUkładanie zdań, np. trzy zdania bez użycia tych samych wyrazówk...b...n...w...r...c...i...u...b...f...g...j...n...d...ż...e... ł...i...k...a... Układanie wierszyka wg schematuT.....t.....t.....p.....Ś.....m.....b.....d.....Ś.....j.....d.....d.....M.....m.....m...k.....5. Połówkowy wierszNauczyciel wyjaśnia, że przygotował 4 - wersową zwrotkę wiersza Juliana Tuwima ,,Pan Maluśkiewicz i wieloryb". Zwrotka ta została podzielona połowę. Fragmenty tej zwrotki za otrzymują uczniowie. Nie zaglądają do kart sąsiadów. Zadaniem uczniów jest - nie znając dokładnie oryginalnej wersji autorskiej - stworzenie własnej, nowej wersji 4 - wersowego utworu./ Fragment wiersza jest inspiracją do napisania własnej, nowej wersji utworu./POŁÓWKIWziął łupinkę ... ... pod pachę,Zaraz do morza ... ... się popłynął ... ... do Gdynii do Warszawy ... ... jednej kartce uczestnicy piszą końcówki wersów zwrotki wiersza, na drugiej początki. Zadaniem jednej grupy jest rozpoczęcie wersów, a drugiej dokończenie. Ciekawe efekty można uzyskać łącząc napisane przez uczestników połówki wierszy. Prezentacja nowych utworów przez uczestników. Nauczyciel na zakończenie ćwiczenia odczytuje oryginalną wersję Sześć kartPrzygotuj sześć rodzajów kart w różnych kolorach z rysunkami lub klipartami:- I grupa – miejsce, np.: góry, rzeka, pole, morze, dom, zamek, miasto, pustynia- II grupa – warunki atmosferyczne, np.: burza, tęcza, śnieg, chmury, deszcz, słońce, - III grupa – rzeczy, np.: tort, rakieta, lustro, pika, statek, klucz, korale, buty, kareta,- IV grupa – postaci, np.: babcia, czarownik, bałwan, duch, rycerz, dziewczynka, niemowlę, - V grupa – zwierzęta, np.: kot, kura, koń, smok, motyl, wielbłąd, żaba, niedźwiedź, ryba,- VI grupa – czynności, np.: płacze, biega, śpi, je, zajmuje się zwierzętami, jedzie, karty wg kolorów przykrywając rysunki. Zadaniem uczniów będzie ułożenie opowiadania na podstawie wylosowanych kart. Można zaproponować jakiś motyw przewodni opowiadań, np. historie z morałem, z najbardziej zaskakującym zakończeniem, opowieści baśniowe, historii z użyciem jak największej ilości trudności ortograficznych lub też pozostawić uczniom większej liczbie uczniów można podzielić uczniów na grupy kilkuosobowe i ogłosić konkurs na najbardziej zaskakująca historię. 7. Podaruj bajkęW tej zabawie każda grupa pisze bajkę na jeden z pięciu tematów podanych przez nauczyciela, np.:1. Niebieska Dziurawe pantofelki Kapryśna Zaczarowany Mini IIUczniowie piszą bajkę na temat bezpośrednio związany z lekcją, np. odpadki, jezioro, urządzenia domowe, bajka matematyczna, bajka Książka kucharskaKażda grupa (uczeń) otrzymuje od nauczyciela przepis na ciasto, kisiel, krem, budyń itp. Zadaniem każdej grupy jest przekształcenie tego przepisu w ten sposób, aby powstał przepis na zdrowie, szczęście, radość, przyjaźń Imienne opowiadanieZadaniem każdego ucznia jest stworzenie opowiadania, którego kolejne zdania zaczynają się od liter, z których składa się jego Trzy emocjeUczniowie otrzymują kartki, na których napisane są słowa wyrażające trzy uczucia. Zadaniem ich jest stworzenie tytułu historyjki i opowieść, w której pojawia się najpierw pierwsza nazwa emocji, potem druga i trzecia ,np.:Zmartwienie - panika - ulgaLęk - zdziwienie - triumfPodniecenie - zmartwienie - przyjemność 11. Kreatywne pisanieDzielimy grupę na 4 - osobowe zespoły. Każdy z uczniów pisze na kartce (w rogu) wybrane słowo, zagina róg i oddaje koledze. Pozostali uczniowie z grupy postępują w ten sam sposób. Ze zgromadzonych słów wspólnie układają czterozdaniową historyjkę i nadają jej tytuł. 12. Opowiadanie z tytułów Uczniowie losują kilka tytułów wyciętych z gazet. Zadaniem ich jest napisanie opowiadania, bajki łączącego w sobie te tytuły. 13. Opowiadania Zadaniem uczniów jest napisanie opowiadania, bajki na podstawie otrzymanego lub wysłuchanego fragmentu historii, filmu lub opowiadania. Może być to początek historii albo fragment Inna perspektywa Zadaniem uczniów jest opowiedzenie historii jakiegoś przedmiotu, np. papieru, serwetki, pudełka zapałek, krzesła. ORYGINALNIE MYŚLĘ - WBREW STEREOTYPOM I by było gdyby? (Przewidywanie skutków paradoksalnych sytuacji)Uczniowie w grupach siadają przy stolikach. Nauczyciel podaje problem do rozwiązania: Co by było gdyby ludzie nie potrafili się śmiać? Uczniowie zapisują wszystkie swoje pomysły na arkuszach szarego papieru. Po zakończeniu grupy wieszają swoje prace na tablicy i odczytują swoje pomysły. Uczniowie wspólnie wybierają najważniejsze i najistotniejsze dla ludzi skutki braku śmiechu i dokonują uzasadnienia takiego wyboru. Podsumowanie: Jaki byłby świat bez uśmiechu? Czy dobrze byłoby nam żyć w takim świecie?Praca indywidualna: Uczniowie wypisują jak najwięcej wyrazów kojarzących się im ze słowem ŚMIECH. Po wykonaniu zadania odczytują swoje propozycje. Nad niektórymi można się nieco zatrzymać i porozmawiać o oryginalności skojarzenia. Zabawa z całą klasą: Jedno dziecko podaje wyraz związany z humorem, śmiechem. Wszyscy szukają do niego rymu. Przykłady zapisujemy na pomysły do wykorzystania:Co by było gdyby...- Rośliny rosły w Wszystkie martwe przedmioty Każdy człowiek rodził się obdarzony wiedzą absolwenta Zabrakło ropy Nie wynaleziono Wszystkie drzewa wad znanych przedmiotówUczniowie ustalają, jakie wady może mieć, np.: długopis, łóżko, książka. wad i zalet posiadania czegoś cennegoUczniowie ustalają jakie korzyści i problemy mogą mieć właściciele, np. pięknego i nowoczesnego samochodu codzienne - niecodzienneWymień jak najwięcej przykładów zastosowań takich przedmiotów jak: szklanka, butelka, piłka, patyk, papier, koło, spinacz biurowy, drewniana łyżka, patelnia3. Nie tu i nie terazJednym ze sposobów twórczego spoglądania na problem jest przeniesienie go w czasie i przestrzeni. Stawiając się w sytuacji Prasłowian lub krasnoludków zyskujemy odmienny punkt widzenia, wolny od aktualnej mody, przesądów lub uprzedzeń. Zadanie uczniów polega na tym, aby na jedno z 25 pytań odpowiedzieć w imieniu jednej z 25 społeczności. W tym celu uczniowie losują pytania oraz społeczności, przygotowują krótkie wystąpienia i prezentują je na forum Jak się wychowuje dzieci?2. Jak się ubierają dziewczęta?3. Jak się organizuje zabawy?4. Jak się traktuje starych ludzi?5. Jak się zdobywa wykształcenie?6. Jak się podróżuje?7. Jak się spędza zimowe wieczory8. Jak się zakłada rodzinę?9. Jak się zostaje żołnierzem?10. Jak się traktuje poetów?11. Jak się wybiera głowę państwa?12. Jak się podaje obiad?13. Jak się zawiera małżeństwa?14. Jak się spędza wakacje?15. Jak się przystraja pannę młodą?16. Kto wytwarza broń?17. Jak wygląda sklep?18. Jak się traktuje żonę?19. W jaki sposób pozdrawia się znajomego?20. Jak się adresuje listy?21. Jak karze się winnych?22. Jakie są ulubione zabawy dzieci?23. Jakie są ulubione bajki dzieci?24. Jaki jest ulubiony instrument muzyczny?25. Jak się nagradza bohaterów?Społeczności:a) Marsjanie po ich wylądowaniu na Ziemi w 2000 roku,b) Rosjanie za 20 lat,c) australijscy Aborygeni w XIX (19) wieku,d) Rzymianie za czasów Juliusza Cezara,e) Polacy za 50 lat,f) Amerykanie 200 lat temu,g) Japończycy w 2020 roku,h) Chińczycy w XVI wieku,i) ludzie na nie odkrytej jeszcze wyspie,j) nasi górale 100 lat temu,k) my za 20 lat,l) Hindusi dziś,ł) Egipcjanie 3000 lat temu, m) Homo sapiens 80 000 lat temu,n) polska szlachta w XVII wieku,o) Niemcy w roku 1939,p) Rosjanie roku 1917,q) Polanie w IX wiekur) Hiszpanie w XV wieku,s) Yeti w XX wieku,t) Francuzi w roku 1789,u) Polacy w roku 1950v) zielone ludziki UFO, teraz,w) greccy w okresie bitwy pod Maratonem (490 roku krasnoludki w XX Oryginalnie myślećWymyśl i krótko opisz:a) stół (ale bez nóg),b) podręcznik (ale bez papieru),c) drugą część przysłowia zaczynającego się od słów „Czego oczy nie widzą...” (ale nie może być ... tego sercu nie żal),d) ubranie szkolne (ale bez spodni, spódniczek, sukienek),e) sprzęt sportowy do ślizgania się po lodzie (ale nie łyżwy),f) poduszkę (ale nie z pierza, nie z gąbki, i nie pneumatyczną).5. Różne znakiZa pomocą prostych symboli graficznych przedstaw pojęcia wyrażone w formie można obrazkowo przedstawić pojęcie stary ?Jak można obrazkowo przedstawić pojęcie alpinizm ?Jak można obrazkowo przedstawić pojęcie miłość ?6. Nowe osiedleW pewnym mieście wybudowano nowoczesne, pięknie usytuowane osiedle mieszkaniowe. Osiedle to ma już swoją nazwę, nie nazwano jednak jeszcze placu, który znajduje się w jego centrum, ani ośmiu ulic, które zbiegają się tam promieniście. Władze miasta odrzuciły dotychczasowe propozycje jako mało oryginalne i nie spełniające podstawowego wymagania sformułowanego przez burmistrza następująco: Nazwy osiedla, placu i ulic mają być ze sobą logicznie uczniów jest wymyślenie wspólnie nazwy osiedla i nazw Jak to dobrze, że jest bezbarwnaRolę wody trudno przecenić. W życiu pojedynczego człowieka i całych społeczeństw woda to, np.:- możliwość gotowania różnych potraw,- niezbędny napój oraz środek higieny,- możliwość hodowania roślin i zwierząt,- nośnik ciepła w ogrzewaniu mieszkań,- środek napędowy, np. w elektrowniach wodnych,- możliwość ślizgania się na łyżwach, nartach, sankach, pływania kajakiem, uprawiania uczniów jest:- uzupełnienie przykładów co najmniej trzema dziedzinami wykorzystywania wody w życiu jednostki i całych napisanie odpowiedzi na pytanie: Jak wyglądałby nasz Świat, gdyby woda miała np. kolor ŁYKI rysowanieMateriały:- kartki,- miękkie ołówki,- gruby flamaster,- kredki dzieci, aby zamknęły oczy i przez chwilę rysowały ołówkiem dowolne, nieokreślone kształt – bazgroły. Kiedy dzieci otworzą oczy, ujrzą plątaninę kresek. Następnie prosimy je, aby obracając kartkę w różne strony, próbowały dostrzec w bazgrołach jakieś wyłaniające się kształty postaci, przedmiotu, zwierzęcia itp. Dobrze pokazać wszystkie rysunki pozostałym dzieciom i poprosić je o skojarzenia. Dalej pozostaje tylko pogrubić ołówkiem lub flamastrem wyobrażone kształty, dorysowując ewentualnie brakujące elementy i rysunek Początkowo dzieciom będzie trudno dostrzec jakieś ciekawe wyłaniające się elementy. Trzeba więc najpierw samemu pokazać na przykładach różnych prac, jakie skojarzenia można z nimi wiązać i jak ich szukać. Potem dzieci już same będą potrafiły podać mnóstwo skojarzeń do danego rysunku. Inne wersje ćwiczenia:- rysowanie lewą ręką,- rysowanie kredką trzymaną przez dwie osoby,- rysowanie flamastrem trzymanym w W co zaczarujesz swoją dłoń?Materiały:- kartki z bloku lub kolorowe kartki ksero,- nożyczki,- farby IProsimy dzieci, aby odrysowały swoje dłonie na kartce i wycięły je (dzieci młodsze mogą otrzymać wycięte dłonie). Następnie przykładamy jedną z wyciętych dłoni na kartce ksero i obracamy ją w różne strony ,,Do czego jest podobna dłoń?”, "Co wam przypomina ?” , "W co można ją zamienić?" (pytania otwarte – mające wiele poprawnych odpowiedzi). Teraz możemy już zaprosić dzieci do wykonania pracy plastycznej, proponując im, aby wymyśliły, w co zamienią swoją dłoń. Dzieci przyklejają dłoń na kartce w takim miejscu, aby mogły wyeksponować właściwy temat pracy, zamieniając dłonie w zwierzęta, teatrzyk IIDzieci mogą odbijać swoje dłonie, palce na wspólnym rysunku i dorysowywać powstałe skojarzenia. 3. Wyczarowane z jesiennych liściMateriały: - liście jesienne,- żelazko,- kolorowe kartki ksero lub białe kartki z bloku,- kredki pastele, - kalka maszynowa,- I: Przygotowujemy wcześniej kalkografie liści - na kartce z bloku układamy liść jesienny (lub kilka liści), na to kładziemy kalkę maszynową. Całość przykrywamy gazetą i prasujemy ciepłym żelazkiem. W zależności od długości prasowania i siły nacisku żelazka uzyskujemy różne efekty. Oglądamy z dziećmi powstałe portrety liści, obracając kartkę w różne strony. Prosimy je, aby pomyślały, co przypomina im kształt liścia. Dzieci podają dowolne pomysły - skojarzenia, po czym wybierają sobie jeden z portretów liściowych, który zamieniają w coś ciekawego, dorysowując i pogrubiając potrzebne kształty kredką pastelową. Wersja IIMateriały: -miękkie ołówki, -białe kartki ksero lub z bloku (ważne, aby były cienkie).Przystępujemy do kopiowania liści jesiennych (dekalkomania). Dzieci starsze same mogą kopiować liście, młodszym należy przygotować tą część pracy. Każdy otrzymuje kartkę papieru. Na tacy zgromadzonych jest wiele kształtów jesiennych liści. Dzieci wybierają dowolny listek i układając go pod kartką papieru żyłkami do góry, przez pocieranie ołówkiemkopiują liść na kartkę. Na całej kartce mogą skopiować jeden kształt liścia lub kilka. Następnie, tak jak w wersji I, przystępujemy do wymyślania skojarzeń związanych z liśćmi, pytając: „Jaką krainę można wyczarować z liści?”. Zwracamy również uwagę na kształt skopiowanych liści: „Jakie zwierzę lub postać przypominają?”, po czym prosimy dzieci o wyeksponowanie właściwego tematu pracy poprzez pogrubienie i dorysowanie elementów tym samym miękkim ołówkiem. 4. Gazetowe stworyMateriały:- gazety,- taśma lakiernicza lub klejąca dwustronnaWersja I Technika nie wymaga większych przygotowań ani nakładów materiałów. Wystarczy poprosić, aby dzieci przyniosły z domu stare gazety i zakupić taśmę do podklejania stworzonych kompozycji. Rozbudzamy ciekawość dziecka poprzez postawienie tematu – problemu, np. „Papierowy świat” lub „Jak zbudować przestrzennie papierowe miasto?” oraz kilku pytań otwartych: „Co można wyczarować z gazety?”, „W co można ją zmienić?”. I już możemy przystępować do pracy. Dzieci mogą pracować indywidualnie lub w małych grupkach, formując wspólną budowlę np. „Smoczą Jamę pod Wawelem”.Wersja IINajwięcej pracy wymaga etap wstępny, czyli przygotowanie papierowych patyków gazetowych. Możemy wykonać je sami lub zaprosić dzieci do wspólnych zabaw, podczas których wykonamy patyki. Ich wykonanie zaczniemy od położenia na stoliku lub podłodze gazety dużego formatu. Zaczynamy zwijać bardzo ciasno jeden z rogów gazety w rulon. Po zwinięciu oklejamy powstały patyk tak, aby nam się nie rozsunął. Następnie zachęcamy dzieci do tworzenia pomysłów: „Co można zbudować z patyków gazetowych?”. Początkowo dzieci mogą projektować budowle, układając patyki płasko na dywanie. Potem mogą dobrać się w grupy i projektować budowle przestrzenne z patyków gazetowych połączonych za pomocą taśmy klejącej. Projekty mogą być realizacją konkretnego tematu, jednak często bywa tak, że temat w trakcie konstruowania zmienia się wielokrotnie. Po skończonej pracy twórcy prezentują swoje pomysły. Mogą być one przedstawione w formie zagadki dla innych dzieci. Na końcu autorzy nadają tytuł swojej Patyki gazetowe muszą być bardzo mocno zwinięte - twarde. W przeciwnym razie budowle będą niestabilne. 5. Wyczarowane z szarej kartkiMateriały:- miękkie ołówki,- kartki z bloku,- gumki ołówkowe. Całą powierzchnię kartki zamalowujemy dokładnie miękkim ołówkiem. Następnie prosimy dzieci, aby pomyślały, co chcą wyczarować z szarej kartki. Za pomocą gumki ołówkowej (wycieranie powierzchni kartki) odkrywają właściwy temat pracy. Jeżeli dziecko zmieni koncepcję wykonania tematu, ma możliwość ponownego pokrycia powierzchni kartki ołówkiem i wykonania pracy od początku. 6. Rekonstrukcja rysunkówMateriały:- kartki z bloku,- rysunki (kliparty z komputera, fragmenty bliżej nieokreślonych rysunków, nadpalone rysunki przypięte do kartki),- klej,- karby plakatowe,- dziecku obrazek o bliżej nieokreślonej treści, mówiąc, że malarz nie dokończył swojej pracy. Prosimy, aby dzieci podały swoje skojarzenia. Każde dziecko ma możliwość wyboru jednego z rysunków lub przekazujemy dzieciom takie same kliparty (wówczas możemy ukazać wielość rozwiązań danego tematu). Na bazie rysunku dziecko domalowuje wyobrażone skojarzenia. Ważne: dobieramy takie rysunki, które nie sugerują jednoznacznie sposobu rozwiązania tematu, lecz pobudzają Dopełnianie formMateriały:- kartki,- kolorowe skrawki papieru,- dzieciom skrawki kolorowego papieru oraz kartkę w kontrastowym kolorze. Każdy z uczniów wybiera kilka skrawków papieru i nakleja je w dowolny sposób na kartce. Prosimy, aby dokładnie przyjrzały się naklejonym elementom i zastanowiły się, czy czegoś im nie przypominają. Mogą dowolnie obracać kartkę. Następnie prosimy, aby dzieci dorysowały potrzebne elementy do tego tak, aby powstała praca. Na zakończenie uczniowie nadają tytuł swojej pracy. 8. Wyczarowane z plamy barwnejMateriały:- tusz czarny lub kolorowy,- kartki z bloku,- flamastry,- plastikowe słomki do napojów/Wersja I Praca obejmuje dwa etapy: wykonanie barwnej plamy oraz dorysowanie do niej skojarzeń. Plamę można wykonać przez położenie na kartce kilku kropel tuszu i rozdmuchanie go przy pomocy słomki w różne strony. Kiedy prace wyschną, oglądamy je obracając w różne strony. Każde z dzieci dorysowuje flamastrem potrzebne elementy, pogrubia linie eksponując w ten sposób temat IIKartkę składamy na połowę. Jedną część nakrapiamy tuszem i przykrywamy drugą częścią kartki. Po rozłożeniu uzyskamy dwie identyczne plamy, do których dorysowujemy skojarzenia. Dzieci mogą stworzyć dwa różne rysunki lub połączyć obie plamy w IIITusz możemy rozlać na górnej powierzchni kartki i przechylając kartkę w dół, utworzyć różnego rodzaju zacieki, które wykorzystamy do tworzenia dowolnych Podwójne kompozycje Materiały:- wielokolorowe flamastry o różnej grubości,- dzieciom, aby rysowały dwoma flamastrami naraz, trzymając je jednocześnie w jednej ręce. Na kratce pojawiają się podwójne rysunki i zachodzące na siebie linie. Dzieci mogą też rysować jednocześnie dwoma rękami (w każdej jeden flamaster), symetrycznie lub w dowolnym kierunku. Prosimy dzieci o pokolorowanie każdej wyodrębnionej powierzchni flamastrem lub wykonanie grafiki - zamalowanie powierzchni w kółka, kreski, kropki, II Dzieci mogą tworzyć na powstałych powierzchniach pracę dotyczącą jednego tematu, np. drogi, las, morze Kolaż gazetowyMateriały:- kolorowa makulatura,- kartki,- nożyczki,- klej,- oglądają kolorowe czasopisma i wybierają ciekawe ilustracje, które mogą stanowić fragmenty kolażu. Kolaż można tworzyć dowolnie lub na określony temat. Można również wybrać jedną ilustrację stanowiącą podstawę tematyczną kolażu. Następnie ze sterty wycinków losowo wybrać kilka innych ilustracji, z których dziecko ma wykonać kompozycję, używając wszystkich wylosowanych wycinków. Brakujące elementy można dorysować kredkami. 11. Nakładane obrazyMateriały:- kolorowa makulatura,- klej,- nożyczki,- kartki. Każde dziecko zaczyna pracę od wycięcia kształtu głowy - ludzkiej lub zwierzęcej z czasopisma. Następnie, nadal korzystając z czasopism, wybiera inne elementy nadające się do naklejenia na wybraną formę w miejsce oczu, uszu, włosów. 12. FotomontażMateriały:- makulatura,- klej,- nożyczki,- z makulatury ciekawe fotografie zwierząt, roślin, ludzi, a następnie rozkładamy je na stoliku i przeglądamy, zastanawiając się, które elementy z poszczególnych zdjęć wykorzystamy do stworzenia naszego fotomontażu (np. głowa zwierzęcia, tułów człowieka, nogi stołu). Obmyślamy scenkę bajkową dla nowo powstałego bohatera i dorysowujemy brakujące elementy W co zmienić kształt? Materiały:- kartki z narysowanymi kółkami(lub innymi jednakowymi figurami),- kredki lub flamastry. Każde dziecko otrzymuje kartkę z narysowanymi kółkami o średnicy około 5 cm. Prosimy o zaprojektowanie pracy z wykorzystaniem narysowanych elementów. Każde kółko może być zamienione w coś innego. Dalszym etapem myślenia twórczego będzie projektowanie obrazu z wykorzystaniem kółek realizującego jeden temat, np. „Samochód”. 14. Metafora wizualnaMateriały:- obrazki lub kliparty,- kartki,- kredki lub farby. Przygotowujemy obrazki różnych obiektów. Każde dziecko losuje dwa obrazki. Nazywamy je głośno, np. ptak, samochód. Następnie zachęcamy, aby z tych obiektów stworzyć jedna, nowa rzecz, jakiej nie ma w rzeczywistości. Z ptaka i samochodu powstanie „samochodoptak” lub „ptakosamochód”. Następnie każdy z uczniów przedstawia swoje wyobrażenie w formie W co zamienić psa? Materiały:- kartki,- kredki,- kolorowy papier,- klej,- ołówek. Uczniowie rysują w dowolnym miejscu kartki kontur wybranego przez siebie zwierzęcia. Następnie poprzez dorysowywanie kredkami, doklejanie kolorowego papieru lub zastosowanie innych technik plastycznych zamieniają je w zwierzę, którego nie Kreska i słowoMateriały:- kartka,- kredki,- dobierają się w pary. Zadaniem każdej pary jest wykonanie rysunku przedstawiającego jakieś wydarzenie odbywające się w miejscu zasugerowanym przez nauczyciela. Dla każdej pary jest to inne miejsce - informuje o tym napis w górnym rogu kartonu (np.: W przestrzeni kosmicznej, W głębinach morskich, Gdzieś w Europie,W Królestwie Pszczół, W Polsce, W Republice Krasnali, We wrocławskim ZOO). Rysunki są tworzone przez partnerów jednocześnie, ale bez porozumiewania się. Nie wolno używać podczas rysowania żadnych słów. Po ukończeniu rysunki umieszczamy obok siebie, tak aby wszyscy zapoznali się z wykonanymi pracami. Następnie każda para opowiada krótko, co „zdarzyło” się na ich rysunku, starając się stworzyć ciekawą, sensowną zakończenie cała klasa tworzy jedną, wielką opowieść, biorąc za jej podstawę treści poszczególnych rysunków. Zadaniem całej klasy jest ułożenie oryginalnej, spójnej opowieści. 17. Co słychać w Guzikowie?Materiały:- farby,- pędzle,- guziki,- klej,- kartki. Uczniowie wybierają kilka guzików i przyklejają je do kartki. Po przymocowaniu guzików domalowują farbą linie i plamy, które wraz z guzikami tworzą określoną całość. Każdy uczniów nadaje swojej pracy tytuł i przyklejają na brystol lub tekturę i w ten sposób je oprawiają. 18. Dziwne plamy Materiały:- farby plakatowe,- pędzle,- folie przeźroczyste,- kartki,- nakładają na folię grubą warstwę farby i malują barwne plamy w różnych kolorach i nieokreślonych kształtach. Następnie przykładają do folii kartkę i przyciskają lekko do nałożonej farby. Na koniec odwracają powstałą kompozycję – plamy rozleją się między folią a kartonem i stworzą ciekawe zestawienia kolorystyczne. Zadaniem uczniów jest wyobrażenie sobie, co powstało w ich kompozycji i określenie tematu pracy. Na zakończenie dorysowują markerem brakujące elementy. 19. Portret Materiały:- kartki,- kredki pastelowe,- wiersz Anetty Dobrakowskiej pt. „Portret”.Uczniowie wysłuchują wiersza przeczytanego przez ciągle o go namalujecie?Twarz mam trochę nietypową,garderobę mnie widzi - ten się śmieje!To z sympatii - mam nadzieję!To, co noszę na swej głowieprzypomina ciut uwielbiam kapelusze,toczki, czapki, bierzcie kredki, karton,namalujcie mnie, bo uczniów jest narysowanie postaci z wiersza według własnych wyobrażeń. Po zakończeniu pracy uczniowie prezentują swoje pomysły i opisują wygląd bohatera wiersza. 20. Tajemniczy stwór Materiały: - mazaki, - kartki Nauczyciel prosi, by uczestnicy zajęć przygotowali kartki i mazaki. Nauczyciel mówi: A teraz bierzemy jeden mazak do ręki i rysujemy na kartce jakąkolwiek linię krzywą, jaka nam tylko przyjdzie na myśl. Następnie bierzemy drugi mazak i nim wykonujemy inną dowolną linię. Na wszystkie pytania o to, jaka to ma być linia, odpowiada: „Jaka ci przyjdzie na myśl". Na koniec tego etapu nauczyciel mówi: „A teraz ostatnim mazakiem rysujemy ostatnią linię, ale tak, aby utworzyć, wykorzystując wszystkie pozostałe - jakieś nieistniejące zwierzę, wymyślone przez was. Mamy po prostu z tych trzech kolorowych linii stworzyć dziwnego stwora”. Kiedy już wszyscy uczestnicy narysują swojego wymyślonego stwora, nauczyciel zachęca, by wymyślić:Nazwę dla stwora - może być również jakim środowisku żyje: wodnym, wodno - lądowym, w powietrzu, w /na/ ziemi, a może w mieszanym?Czym się odżywia?Jakiego rodzaju dźwięki wydaje?Jakiej jest wielkości?Czy ma futro, pióra czy łuski?Czy odznacza się jakimiś szczególnymi zdolnościami?Jakie ma trzy podstawowe cechy charakteru / uosobienia /, czy jest sympatyczny, miły czy raczej agresywny i groźny dla człowieka? Jaki jest?Np. NUDZIARZ KRÓTKONOGI PLAŻOWYŻyje w środowisku wodnym, w godzinach 8-20, potem w środowisku stare puszki po konserwach i butelki zostawione na plażach. Jest jak sama nazwa wskazuje znudzony, powolny, ciągle senny, ale miły dla ludzi. Uczestnicy zajęć prezentują swoje wymyślone stwory. Na koniec organizujemy wystawkę Cały ja Materiały: - kartki, - kredki, - długopisyUczniowie piszą w pionie na kartce swoje imię i nazwisko. Do każdej litery dobierają cechy charakteru, zainteresowania, które ich określają. Wspólnie omawiamy te prace. Później uczniowie na bazie zgromadzonych cech tworzą pracę plastyczną będącą ich Dziwna podróż Materiały:- karki,- ołówki,- wykonania pracy wykorzystujemy linie łamane narysowane na tylu kartonach ilu jest uczestników - lub na długiej złączonej kartce. Uczniowie rysują wszystko to, co chcieliby zobaczyć podczas podróży. Na zakończenie łączą ze sobą wszystkie prace tak, aby powstała wspólna trasa podróży23. KonstelacjeMateriały:- kartki,- ołówki,- rysują określoną liczbę kropek na kartce w dowolnym ułożeniu. Zadaniem uczniów jest połączyć te kropki, w ten sposób, aby powstały konstelacje gwiazd, którym później trzeba jeszcze nadać Różne tematyUczniowie rysują do tematu podanego przez nauczyciela. Przykładowe tematy: co śni się słonku, tańczące domy, drzewo, które zamiast gałęzi ma ręce, zamek z muszli, smutek, radość, zimno, ciepło, tęczowy kot, kredki, które były wężami, rośliny rosnące w nieskończoność, martwe przedmioty Łączenie punktówMateriały:- kartki,- z uczniów zaznacza na swojej kartce dwanaście punktów w dowolnym układzie. Następnie uczniowie wymieniają się kartkami. Ustalamy, jaki rodzaj rysunków ma powstać, np. sprzęty kuchenne, twarz, samochód, drzewo, wspomnienie z wakacji. Zadaniem każdego z uczniów jest połączenie ze sobą punktów w jeden rysunek. Punkty nie muszą koniecznie wypaść w załamanych liniach, mogą też stanowić część linii, która przez nie przechodzi, lub określony szczegół, np.: oko. Wersja I: możemy pozostawić dzieciom swobodę w temacie pracy. Można później porównać różnorodność rozwiązań prac z tych samych punktów. Literatura: zajęcia świetlicowe i kółka zainteresowań. Pod red. Małgorzaty Pomianowskiej. Wydawnictwo Dr Josef Raabe. Warszawa Lucyna, Pomysły na nagłe zastępstwa. „Biblioteka w Szkole” 2005 nr Heidemarie, 170 gier i zabaw w domu i w podróży. Wydawnictwo Św. Antoniego, Wrocław - Miliszkiewicz Mariola, Pankowska Dorota, Polubić szkołę. Warszawa 1998 Mariola, Techniki plastyczne rozwijające wyobraźnię. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków Nowak, Ćwiczenia i zabawy rozwijające myślenie twórcze. Edward, Trening twórczości. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków Hanna, Twórcze myślenie jako metoda aktywizująca uczniów. i przygoda - lekcje twórczości. Część 1. WSiP Warszawa Jolanta, Grupa bawi się i pracuje. Wrocław 2000 Herbert, Ołówkiem po papierze. Klub dla Ciebie, twórczego myślenia w przedszkolu. Edukacji Teatralnej - teatr dziecięcy. Wydawnictwo Europa, Wrocław 2004 Nauka matematyki nie zawsze jest prostą sprawą. Być może pamiętasz, jak nauczyciel matematyki w szkole pokazywał ci podręcznikowe techniki rozwiązywania zadań i szybko przechodził do następnego tematu podczas nauczania przedmiotu. W ten sposób większość ludzi nauczyła się matematyki, ale nie zawsze jest to najbardziej owocna metoda. W rzeczywistości często jest to najtrudniejszy sposób nauki matematyki i utrwalania wiedzy. Uczenie się jednego tematu matematycznego w powtarzalny sposób często może wydawać się po prostu obowiązkiem. Jak się okazuje, sposobów na znalezienie odpowiedzi dla zadania matematycznego jest więcej niż jeden. W ostatnich latach przeprowadza się coraz więcej badań nad sposobem, w jaki ludzie najlepiej przyswajają informacje i uczą się rozwiązywania problemów matematycznych. To powiedziawszy, w przypadku krajowego systemu edukacji w Polsce niektóre pytania matematyczne wymagają określonej metody pracy, aby uzyskać poprawną odpowiedź, a na wielu egzaminach oceny przyznawane są za wykazanie metody obliczeniowej, a także rozwiązanie zadania prawidłowo. Ale w przypadku większości matematyki umysłowej i wielu bardziej skomplikowanych problemów matematycznych należy pamiętać, że właściwą odpowiedź można znaleźć na różne sposoby. Obecnie coraz częściej zachęca się uczniów do stosowania wielu strategii podczas rozwiązywania problemów matematycznych. Metody stosowane przez nauczycieli są ważne. Kiedy nauczyciele twierdzą, że istnieje tylko jeden najlepszy sposób rozwiązania zadań, uczniowie tracą możliwość wykorzystania cennych umiejętności, takich jak kreatywność, innowacyjność i otwartość umysłu - które są kluczowymi elementami, jeśli planujemy zabawną i ekscytującą naukę matematyki. Myśl nieszablonowo podczas nauczania matematyki. | źródło: Pixabay - ElisaRiva Pozwalanie uczniom na poznawanie różnorodnego podejścia do matematyki, porównywanie i kontrastowanie metody rozwiązywania problemów ma ogromną wartość. Kiedy nauczyciele zaczynają ograniczać sposób uczenia się uczniów, ogranicza to również ilość wiadomości, jaką mogą opanować. Umożliwiając uczniom porównywanie metod, pomaga im zastanowić się, jak i dlaczego pewne metody działają, a inne nie działają, jeśli chodzi o matematykę. Ostatecznie chcesz zainspirować swoich uczniów i sprawić, by czerpali radość z matematyki - nie frustrując ich i nie zmniejszając ich pewności siebie. Widzimy więc, że większość złych nawyków związanych z matematyką i wyzwań, z którymi borykają się uczniowie, dotyczy tego, jak uczy się matematyki w szkołach. Jest to problem dotyczący całej Polski, który został zauważony przez uczniów i rodziców. Ogólnie stwierdza się, że dzieci zbyt łatwo nabawiają się zaległości w matematyce i nie otrzymują odpowiedniej pomocy i wsparcia, gdy tak się dzieje. Ale to, czego chcemy dla uczniów matematyki, to ekspozycja na różne strategie i metody uczenia się. W ten sposób podopieczni będą mieć mniejsze szanse na pozostanie w tyle i nie będą mieli trudności z nadrobieniem zaległości, a skorzystają na głębszym i bardziej elastycznym zrozumieniu matematyki. Poniżej znajduje się lista strategii matematycznych, które okazały się skuteczne i sprawią, że wybrane strategie dla prowadzenia korepetycji (np. korepetycje matematyka Warszawa)będą różnorodne i stymulujące dla twojego ucznia. Niezależnie od tego, czy chodzi o arytmetykę, algebrę, trygonometrię, odczytywanie czasu, dzielenie pisemne - ten przewodnik sprawi, że lekcje matematyki będą ciekawe! Dostępni najlepsi nauczyciele z: Matematyka4,9 (16 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (17 oceny) 1-sza lekcja za darmo!4,9 (16 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (12 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (10 oceny) 1-sza lekcja za darmo!4,9 (11 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (14 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!4,9 (16 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (17 oceny) 1-sza lekcja za darmo!4,9 (16 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (12 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (10 oceny) 1-sza lekcja za darmo!4,9 (11 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (14 oceny) 1-sza lekcja za darmo!5 (5 oceny) 1-sza lekcja za darmo!ZaczynajmyUżyj przykładów z życia wziętych, by lekcje matematyki były istotne Jest to jedna z najważniejszych rzeczy podczas nauki matematyki, dlatego umieściliśmy ją na szczycie naszej listy! Matematyka stale pojawia się w życiu codziennym, pomagając uczniom uświadomić sobie, że pomoże im to głębiej zrozumieć pojęcia matematyczne. Kiedy matematyka jest nauczana w szkołach, jednym z czynników, których zwykle brakuje, jest powiązanie matematyki z życiem codziennym. Podczas twoich korepetycji z matematyki online, istnieje wiele sposobów na włączenie zabaw i gier, aby nauka matematyki była bardziej atrakcyjna i łatwiejsza do zrozumienia. Nauka matematyki jest dodatkowo wspomagana, przez podkreślenie jej istotności za pomocą wprowadzenia w kontekst, który uczniowie rozpoznają i docenią. Jeśli wolisz prowadzić zajęcia stacjonarne, np. „korepetycje matematyka Kraków”, upewnij się, że uzupełniłeś lokalizację w swoim ogłoszeniu. W zależności od wieku twojego ucznia i jego poziomu wykształcenia, istnieje wiele sposobów na nawiązanie kontaktu z prawdziwym życiem i codziennymi czynnościami. Poświęć swoje strategie nauczania na umieszczenie matematyki w kontekście, aby dzieci mogły zrozumieć dlaczego uczą się matematyki. Można to zrobić na różne sposoby. Możesz uczyć pomiarów i konwersji, w takim przypadku trochę gotowania może być zabawnym sposobem na pokazanie uczniowi, jak matematyka jest używana w codziennych sytuacjach. Możesz też patrzeć na zarządzanie pieniędzmi, obliczanie reszty i wykonywanie podstawowych obliczeń matematycznych. W tym celu stwórz udawany sklep lub kawiarnię, wprowadź transakcje, aby zademonstrować, jak używamy matematyki, gdy jesteśmy poza domem. Pomagając swojemu uczniowi nawiązywać połączenia i na własne oczy zobaczyć, gdzie matematyka jest używana na co dzień, obliczeniami zajmie się pamięć długotrwała i będą w stanie znacznie łatwiej przyswajać i przechowywać informacje. Kiedy więc zbliża się czas na korepetycje matematyka w domu, zastanów się, jak matematyka może pasować do codziennego życia i jak możesz to odtworzyć, aby uczynić lekcję bardziej przystępną dla ucznia. Strategie matematyczne: korzystanie z pomocy wizualnych Pomoce wizualne są nie tylko przydatne dla wielu podopiecznych, są wręcz niezbędne do uczenia się i właściwego rozumienia nowych pojęć oraz pokonywania wyzwań matematycznych. Uczeń musi zobaczyć, czego się uczy, a nie tylko słuchać o teorii. Kiedy myślimy o środowisku klasowym, generalnie nie jest ono dostosowane specjalnie do indywidualnego ucznia i często może to być lekcja w stylu wykładu ze względu na dużą liczbę dzieci, których nauczyciel ma pod opieką. Dlatego ludzie zwracają się do prywatnych nauczycieli matematyki. Dzieci potrzebują indywidualnego wsparcia i nauczania, czasu, uwagi i odpowiednich narzędzi, aby temat był łatwiejszy do zrozumienia. Jako nauczyciel możesz odseparować swoje lekcje od zajęć w klasie, sprawiając, że matematyka jest wizualna, a nie tylko słyszalna, i wypróbowując różne metody, aby zobaczyć, co najlepiej działa w przypadku twojego ucznia. Pomoce wizualne mogą być naprawdę czymkolwiek: Obrazki, Rysunki, Wykresy, Filmy, Modele. Używanie i tworzenie wizualizacji może być bardzo łatwe - może być nawet tak proste, jak narysowanie diagramu! Wszystko, co może pomóc twojemu uczniowi zobaczyć, czego się uczy i zrozumieć koncepcję w formie fizycznej, może mieć ogromne znaczenie w postrzeganiu przez nich problemu matematycznego. Powszechnie wiadomo, że dzieci uczą się najlepiej, gdy nauczanie jest połączone z pomocą wizualną w jakiejś formie. Upewnij się, że zróżnicujesz materiały na swoich lekcjach i wypróbujesz różne rzeczy, aby utrzymać zaangażowanie i zainteresowanie uczniów tym, czego uczysz. Niezależni, czy przygotowujesz swojego podopiecznego do zdania egzaminu ósmoklasisty czy matury, warto stosować różnorakie strategie, metody, zadania i ćwiczenia dla utrwalenia materiału. Wypróbuj różne pomoce wizualne i narzędzia online. | źródło: Pixabay - Simone Holland Materiały i zasoby do nauki matematyki Jeśli chodzi o używanie narzędzi edukacyjnych w ramach prywatnych sesji korepetycji, jest tak wiele do wyboru i inspiracji. Podobnie jak w przypadku korzystania z wizualizacji i nadawania jej znaczenia, uczeń musi mieć styczność z różnymi metodami i strategiami nauczania. Oznacza to kreatywność przy wyborze tego, czego używasz podczas zajęć i w jaki sposób uczysz. Pomoce wizualne oczywiście wchodzą w zakres narzędzi i zasobów, ale można wykorzystać wiele więcej różnorodnych materiałów na swoich lekcjach. Pomyśl o użyciu lub poleceniu uczniowi źródeł, takich jak strony internetowe, gry, aplikacje, książki, filmy itp. podczas spędzania czasu z uczniem, aby naprawdę zaangażować go w koncepcje matematyczne. Warto też pomyśleć o różnych zadaniach domowych lub dodatkowej pracy, które uczeń może wypróbować w swoim czasie wolnym. Może to być tak proste, jak określenie kilku tematów do powtórzenia w witrynie matematycznej lub pobranie gry na telefon lub tablet. W dzisiejszych czasach dostępnych jest tak wiele wspaniałych stron internetowych, z których wiele działa zgodnie z krajowym programem nauczania, dzięki czemu twoi uczniowie mogą dowiedzieć się dokładnie, czego potrzebują do egzaminowania w szkole. Istnieją strony internetowe przeznaczone wyłącznie do gier matematycznych dla dzieci, które w zabawny sposób wprowadzają problemy i ułatwiają zarządzanie matematyką w kontekście, z którym dzieci mogą z łatwością zaznajomić się. Szczególnie w przypadku młodszych uczniów warto połączyć naukę z zabawą, aby jak najlepiej przyswoili wiedzę. Rozejrzyj się też za materiałami online lub jeszcze lepiej, zaproponuj oldschoolowe gry planszowe i karciane! Graj w różne gry, aby sprostać wyzwaniom matematycznym! | źródło: Pixabay - Fred Lehmann Oceń swojego ucznia matematyki Ocenianie może być dość zniechęcające, ale jest to najlepszy sposób, aby zobaczyć, jak twój uczeń się rozwija i gdzie może mieć trochę problemów. W matematyce chodzi o postęp, a wiedzę należy budować warstwami. Jeśli testujesz swojego ucznia w trakcie opanowywania nowego materiału, jest mniej prawdopodobne, że pozostanie w tyle lub nie zrozumie zagadnienia matematycznego. Większość wyzwań w nauce matematyki wynika z niewystarczającego wsparcia w miarę postępów ucznia, dlatego regularne ocenianie jest kluczem do pozostania na dobrej drodze. Ocena postępów może być tak formalna lub nieformalna, jak tylko chcesz, od prostych quizów po pełne testy egzaminacyjne. Im mniej onieśmielająca metoda oceny postępów, tym bardziej komfortowy i pewny siebie będzie twój uczeń - w końcu chcesz zobaczyć, co wie twój uczeń, a najlepiej to zrobić, gdy czuje się zrelaksowany. Nie musisz oprzeć jej na wynikach i stopniach, w rzeczywistości najlepiej jest po prostu rozważyć małe quizy lub testy jako punkt odniesienia dla tego, na jakim etapie znajduje się twój uczeń i jak może się poprawić. Ocena postępów jest również kluczowa dla nauczyciela matematyki. Pokaże ci, na co możesz potrzebować więcej czasu i uwagi lub które metody nauczania mogą nie być najbardziej efektywne dla twojego ucznia. Każdy uczeń, który musi podejść do egzaminu czy zdać maturę doceni doświadczenie, które może zdobyć podczas wypełniania podobnych testów. Weź pod uwagę te pomysły przed następną sesją korepetycji i baw się strategiami, aby znaleźć metodę, która będzie najlepsza dla twojego ucznia! 100 pomysłów na lekcję matematyki Szkoła Edukacji PAFW i UW zaprasza na „100 pomysłów na lekcje matematyki” – kurs online dla nauczycieli matematyki ze szkół podstawowych z zakresu dydaktyki tego przedmiotu, organizowany przez Fundację Dobrej Edukacji w ramach programu Szkoły Edukacji PAFW i UW. Kurs “100 pomysłów na lekcje matematyki” kierujemy do czynnych nauczycieli szkół podstawowych, którzy chcą rozwinąć warsztat kurs składa się z 14 spotkań online. Prowadzą je wykładowcy z wieloletnim doświadczeniem dydaktycznym, a także akademickim. Zajęcia zdalne odbywają się w czasie rzeczywistym. Po ukończeniu kursu uczestnicy otrzymują SPRAWI, ŻE UCZESTNICY: rozwiną umiejętności niezbędne w nauczaniu procesów takich jak: analiza informacji, budowanie modeli matematycznych, budowanie strategii rozwiązywania problemów matematycznych, jak również rozumowanie i argumentacja rozwiną umiejętności rozpoznawania i pokonywania trudności uczniów związanych z uczeniem się matematyki poznają sposoby dostosowania nauczania do wymagań podstawy programowej będą poddawać refleksji proces edukacyjny, jak również wykorzystywać wyniki tych obserwacji do analizy czynności pedagogicznych poznają kilka propozycji sposobów organizowania pracy zespołowej na lekcjach matematyki, będą ćwiczyli rozwijanie u uczniów myślenia matematycznego. “Bez wątpienia pełen profesjonalizm i dobra energia! Naprawdę wiele refleksji dotyczących różnych podejść do nauczania matematyki i do problemów uczniów, wiele ciekawych rozwiązań, gier i zabaw matematycznych.”ZAPISY Uczestnicy mogą zgłaszać się za pośrednictwem FORMULARZA. Zapisy na kursy ruszą w drugiej połowie sierpnia 2022. Co ważne, kursy są realizowane w czasie rzeczywistym. W związku z tym uczestnicy muszą w podanych terminach mieć zagwarantowany dostęp do komputera z łączem internetowym. O udziale decyduje kolejność zgłoszeń!KALENDARZ SPOTKAŃ Środy- 16:40-18:45 Jeśli potrzebujesz dodatkowych informacjina temat kursów, skontaktuj się z Małgorzatą Siłką505 759 800Przyjmujemy zgłoszenia osób zainteresowanych warsztatami!Jeśli zainteresował Cię któryś z warsztatów, wypełnij formularz kontaktowy. Wkrótce odezwiemy się do Ciebie ze szczegółami i dostepną

ciekawe pomysły na lekcje matematyki